คู่มือสู่ความเป็นลิเบอร์ร่าน
|
เนื้อหาในส่วนนี้มีเนื้อหาสาระอันน่าปวดหัว และไม่มีความเป็นกลางสำหรับลิเบอร์ร่าน
คุณไม่จำเป็นต้องอ่านเนื้อหาส่วนนี้ถ้าคุณไม่อยากจะสติแตกแบบคนในภาพ เด็กหญิงคนนี้เป็นอดีตลิเบอร์ร่านที่พยายามอ่านเนื้อหาในส่วนนี้จนจบ |
คู่มือสู่ความเป็นลิเบอร์ร่าน (อังเกรียน :Handbook of How to be Libertard ,เศษฝรั่ง :Manuel de Comment être Libertard, โซมาเลีย :
Buug-of Sidee in la libertard) เป็นคัมภีร์สำคัญในการศึกษาเรียนรู้ สู่ความเป็นลิเบอร์ร่าน ผู้นำสังคมหัวว่าวหน้า เคยได้รับการบันทึกไว้ในวิเกรียนพีเดีย 3 ครั้ง และถูกลบออก 3 หน ด้วยเหตุผลที่ถูกกล่าวไว้ในบทความ การเซ็นเซอร์ โชคดีที่ที่นี่คือไร้สาระนุกรม ไม่มีใครสนใจเรื่องพรรณนี้อยู่แล้ว
สารบัญ
ประวัติแสดดด[แก้ไข]
ย้อนเวลากลับไปถึงปี 3120 ปีก่อนคริสตกาล อัลเฟรด ดิคเลียเบอร์รี่ (ปะกิด : Alfred Dickleaberry) ได้ตัดสินใจใช้สกิลสะอึกสะอื้น และสกิลการร่ำไห้ของเขาในการต่อรองร้องขอเงิน เขาพบว่าเขาสามารถท้าทายรัฐบาลได้ด้วยการเกลียดพวกเขา ก่อนด่าผู้นำรัฐบาลและการประท้วง เขาเขี่ยหนังสือและก็มีผู้คนซื้อหนังสือของเขา
ต่อมาเขาพบว่าเขาสามารถนำฝูงควายประท้วงได้ด้วยการประดิษฐ์วาทะกรรมและร้องตะโกนวาทะกรรมนั้นซ้ำ ๆ ซาก ๆ จนกว่าจะได้มาในสิ่งที่เรียกร้องได้
หลังจากนั้น เขาพบว่า เขาสามารถใช้การกล่าวโทษ (ปะกิด : Blame Game) ซึ่งทำให้เขาสามารถเปลี่ยนความบกพ่องของตัวเองให้กลายเป็นความผิดของผู้อื่นได้ และเขาจะกลาวโทษผู้อื่นไปเรื่่อย ๆ จนกว่าเขาจะได้รับการลากตั้งให้เข้าไปเป็นรัฐบาล
คติพจน์ "โทษคนอื่นไว้ก่อน" สามารถใช้ได้ดีเสมอมาในหมู่ลิเบอร์ร่าน และนั่นทำให้พวกเขาสามารถที่จะกล่าวถึงหัวข้อที่แม้แต่ตัวพวกเขาเองก็ไม่เชื่อถือศรัทธา เช่น การอนุรักษ์สิ่งแว้ดล้อม สันติภาพ ประชาธิปไตย ความเท่าเทียมกัน ได้ และสามารถทำให้ผู้คนหันมาสนับสนุนพวกเขาได้ด้วยซ้ำ
ใช้ตรรกะลิเบอร์ร่าน[แก้ไข]
ลิเบอร์ร่านไม่ใช่แค่หลีกเลี่ยงการใช้ตรรกะหรอกนะ
พวกเขาเกลียดมัน
— ออสการ์ ไวลด์ กล่าวถึง ตรรกะลิเบอร์ร่าน
ทุกการกระทำของลิเบอร์ร่านคือตรรกะ!
— สะตอลิง กล่าวถึง ตรรกะลิเบอร์ร่าน
คุณอาจจะพบความย้อนแย่งในวงจรความคิดของลิเบอร์ร่าน เช่น ขอเงินกินฟรี แต่ห้ามขึ้นภาษี, พิทักษ์สิทธิของผู้ก่อการร้าย แต่ไม่สนใจเหยื่อ, ทำสงครามต่อต้านการก่อการร้ายด้วยการให้เงิน, พล่ามถึงประชาธิปไตยโดยอ้างอิงตำราคอมมิวนิสต์ แล้วยืนยันในความรักประชาธิปไตยของตัวเอง, จัดกิจกรรมโปรยขยะกลางสนาม เพื่อพิทักษ์สิ่งแวดล้อม ฯลฯ
เมื่อคุณเข้าไปถกเหตุผลกับลิเบอร์ร่าน ถ้าคุณถามเขาว่า ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน ? เขาจะตอบว่า การเลือกตั้ง และถ้าคุณถามเขาต่อว่า การเลือกตั้งดียังไง ? เขาจะตอบว่า เป็นความผิดของพรรคแมงวาป (ฝ่ายตรงข้าม) เมื่อคุณกล่าวโทษพรรคควายดำที่เขารักและเทิดทูน เขาจะสวนกลับว่า พรรคแมงวาปของมึงทำนู่นนั่นนี่มาเหมือนกัน โดยที่ไม่สนใจว่าคุณจะเชียร์พรรคแมงวาปหรือไม่แต่อย่างใด
และถ้าคุณเป็นเพื่อนร่วมงานของเขา แล้วคุณไปทวงถามงานที่เขารับปากว่าจะทำให้เสร็จ และเขาทำไม่เสร็จตามกำหนด เขาจะตอบคุณว่า เพราะบริษัทเราไม่มีประชาธิปไตยที่แท้จริง เราไม่มีผู้จัดเกรียนที่มาจากการเลือกตั้ง และการที่มึงเอางานมาให้กูทำคือความไม่เท่าเทียมกันในสังคม
ดูหมิ่นเหยียดหยามแบบสุ่ม[แก้ไข]
ในนามของ "คนเท่ากัน" ลิเบอร์ร่านสามารถที่จะเหยียดหยามดูหมิ่นอะไรก็ได้ ภายใต้ชื่อ "เสรีภาพในการแสดงออก" (ปะกิด : Condom of Speech Freedom of Speech) ใช่แล้ว ใครจะพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้น มันคือการแสดง "ความเป็นปัจเจก" ทุกคนมีสิทธิที่จะแสดงความเป็นปัจเจกยังไงก็ได้ ตามเท่าที่มันไม่สร้างความสะเทือนใจเหล่าลิเบอร์ร่าน
บางครั้ง ลิเบอร์ร่านก็เอาบูชนียบุคลที่สังคมส่วนใหญ่เคารพรักมาเล่น มาด่าทออย่างสาดเสียเทเสีย โดยไม่คิดนึกถึงข้อเท็จจริง
เพราะทุกสิ่งที่ลิเบอร์ร่านคิด คือข้อเท็จจริงสำหรับลิเบอร์ร่านเสมอ ใครที่คิดต่างจากลิเบอร์ร่าน คือความเห็นผิด หรือ มิจฉาทิฏฐิ ต้องถูกล่ามากำจัดทิ้งในบัดดล
|
จงอย่ากล่าวหาว่า ลิเบอร์ร่านไม่มีเหตุผล เพราะทุกการกระทำของลิเบอร์ร่านคือเหตุผลเสมอ |
|
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ลิเบอร์ร่านรังเกียจที่สุดก็คือ ทหาร และเผด็จการ พวกคนพวกนี้ทั้งป่าเถื่อน และชอบบังคับให้ลิเบอร์ร่านลำบาก ต้องห่างจากคอมพิวเตอร์อาวุธคู่กาย
และพร้อมที่จะเชือดผู้เล่นหิ้งให้กระเด็นในชั่วพริบตา
ถ้าเจอนะ เดี๋ยวนี้แม่งอู้
ความผิดของลิเบอร์ร่านได้รับการยกเว้นเสมอ[แก้ไข]
จงอย่าถามว่าเราทำอะไรให้ประเทศชาติ เพราะประเทศชาติเป็นแค่สิ่งสมมติ แต่จงถามว่าประเทศใช้ให้สวัสดิการอะไรพวกเรา
— ลิเบอร์ร่าน กล่าวถึง สิทธิและเสรีภาพในการร่าน
ลิเบอร์ร่านนั้น เป็นพวกนักเรียกร้อง แต่ไม่ใช่ผู้ให้
พวกเขาย่อมจะเรียกร้องให้ตัวเองเสมอ ด้วยการใช้ทักษะ "กล่าวโทษผู้อื่น" ทำให้ลิเบอร์ร่านไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร
พวกเขาสามารถที่จะกล่าวปกป้องรัฐบาลที่พวกเขารัก ด้วยการบอกว่า มันคือความต้องการของรากหญ้า แบะกล่าวโทษรัฐบาลฝ่ายตรงข้ามว่าคือการโกงกินภาษีของประชาชน
บางครั้ง พวกเขาอาจจะลุกขึ้นมาก่อนด่าเหตุการณ์ที่เหมือนจะเป็นความผิดของรัฐบาลที่พวกเขาไม่ชอบ แต่เมื่อมีคนบอกว่า เป็นสิ่งที่ถูกสั่งมาตั้งแต่รัฐบาลก่อน โดยรัฐมนตรีที่เขารัก พวกเขาก็พร้อมจะใช้เทคนิค ไทม์สลิป (ปะกิด :Time Slip) ผลักไสให้กลายเป็นความผิดของรัฐบาลก่อนนู้นได้ หรืออาจจะหยิบยกเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของรัฐบาลที่เขาเกลียด และดูเหมือนจะคล้ายกันมาซุกอำพรางได้อย่างหน้าตาเฉย
สิ่งพึงระวังอย่างยิ่งในขณะที่โต้แย้งกับลิเบอร์ร่าน[แก้ไข]
- ผล่ะออกจากหน้าคอม ฯ - เพราะถ้าตอบช้า ถือว่าปรับแพ้
- ตอบไม่ตรงกับที่ลิเบอร์ร่านคิด - ถึงแม้ว่าคุณจะพูดตรงประเด็น แต่ถ้าไม่ตรงกับที่ลิเบอร์ร่านคิด ถือว่าแพ้
- ตอบผิด - โง่เอง ช่วยไม่ได้นะ
