ประเทศสเปณ

Reino de España; เรย์โน เด เอสปายา สาธารณรัฐเผด็จเกรียนท่านผู้นั้นแห่งสเปณ สเปณ
ธง	ตราแผ่นดิน
	คำขวัญ: Plus Ultra; (ล่าตีน: "มากกว่าเห็นๆ")
	เพลงชาติ: มาร์ชาเรอัล
เมืองหลวง	ม้าดีด
เมืองใหญ่สุด	ม้าดีด
ภาษาประจำชาติ	ภาษาสเปณ,ภาษาคาตาลัน,ภาษาบาสก์,ภาษากาลิเซีย
รัฐบวม	เผด็จกูฟาสซิสต์ระบบรัฐสปา; กษัตริย์แห่งสเปณ; - สมเสร็จบร๊ะราชาธิบ่เลวเฟงลิงปิ๊งที่ 6 แห่งสเปณ; นายกสมาคมกรอฟอาชีพแห่งสเปณ; - โคเซ ถุย โดดสิเกย์ สปาเตะโลก
การปศุสัตว์	วัวกระทิง
สถุลตังค์	ยูโร (€)
ศาสนา	คาโธ่ลิก
พื้นที่	504,030
ความหนาแน่น	90 คน
สินค้าส่งออกหลัก	รถเซียต, วัวกระทิง
สินค้านำเข้าหลัก	พริกกับเกลือ, อาวุธสงครามบางชนิด
รหัสมือถือข้ามประเทศ	34

บทความนี้ต้องการเก็บกวาด ตรวจสอบ ปรับปรุง แก้ไขรูปแบบ ใส่หมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือภาษาที่ใช้ ในส่วนใดส่วนหนึ่งหรือหลายส่วนด้วยกัน เพื่อให้ได้ตามมาตรฐานไร้สาระนุกรมไทย
คุณสามารถช่วยแก้ไขได้ โดยการตรวจสอบและปรับปรุงบทความนี้

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ วิธีแก้ไขหน้าพื้นฐาน คู่มือการเขียน และ นโยบายไร้สาระนุกรม
เมื่อบทความนี้ได้รับการแก้ไขตามนโยบายแล้ว ให้นำป้ายนี้ออก

ขออภัย!!!!!!!! บทความนี้กล่าวถึงแอบซี้ด เพาเว่อร์ เฮียตอแหลมากไปหน่อย
ซึ่งจริงจริงแล้ว ผู้ใส่แม่แบบนี้อาจจะไม่ได้ชอบเรื่องนี้แต่อย่างใด
เพียงแต่เห็นว่าบทความนี้กล่าวถึงเฮตาเลียก็เท่านั้นเอง
แต่คุณไม่จำเป็นต้องซีเรียสอะไรมากหรอก เพราะที่นี่คือไร้สาระนุกรม

ประเทศสเปณ คือประเทศที่มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่ปลายยุคกลาง เป็นหนึ่งในประเทศหมาอำนาจในสมัยล่าอาณานิเกรียน โดยมีพื้นที่เป็นจำนวนมาก แต่ภายหลังได้เสียไปจากการประกาศเอกราชของอาณานิเกรียน และได้เสียไปให้อมาริเกย์อีก จึงไม่เหลือความเป็นมหาอำนาจแล้ว

ประวัติศาสตร์[แก้ไข]

ประเทศสเปณมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก จนขี้เกียจเขียน ไว้ไปอ่านในประวัติศาสตร์สเปณก็แล้วกัน

ก่อนการสถาปนาประเทศ[แก้ไข]

เป็นที่อยู่ของชาวฮิสปาเนียที่ติดต่อค้าขายกับกรี๊ดโบราณ ภายหลังตกอยู่ใต้อำนาจของจักรวรรดิโรมังงะ จึงไม่ป่าเถื่อนอีกต่อไป ต่อมาตกอยู่ใต้อำนาจของพวกโกธิค และอาณาจักรของพวกนั้นก็ถูกพวกอาหลับตีแตก สเปณกลายเป็นมุสลิ้ม แต่ก็ปรากฏว่ามีอาณาจักรของชาวคริสต์อยู่ทางเหนือที่ชื่อว่าอาณาจักรลีออน ได้ตีพวกมุสลิ้มถอยร่นลงมาเรื่อยๆ ภายหลังแตกออกมาเป็นอาณาจักรคาสตีล อรากอน นาวาร์ และโปรตูดเกด สองอาณาจักรแรกได้ร่วมกันตีอาณาจักรของพวกมุสลิ้มจนแตกพ่าย กษัตริย์และพระราชินีของทั้งสองอาณาจักรก็อภิเษกสมรสกันและร่วมกันก่อตั้งประเทศสเปณขึ้น

สมัยล่าอาณานิเกรียน[แก้ไข]

อาณานิเกรียนทั้งหมดของสเปณ

สเปณส่งคิดโตเฟ้อ โคลัมบัสไปยังเอเชยโดยออกไปทางตะวันตก ได้พบกับทวีปอเมริกร๊วกโดยบังเอิญ และบังเอิญจริงๆที่ไปพบกับชาวพื้นเมืองอเมริกร๊วกผ่านมาแถวนั้นพอดี ด้วยความที่อยากได้ดินแดนนั้นมา เขาก็เลยจับขี้หมามายัดปากพวกนั้นจนตาย แล้วฆ่าทิ้งซะ แล้วเอาหัวของชาวอเมริกร๊วกไปเสียบประจาน และเขียนป้ายไว้ด้วยว่านี่คือถิ่นของสเปณ ห้ามชาติอื่นเข้ามายึดครองไม่งั้นจะเจออย่างนี้ แล้วเขาและนักสำรวจรุ่นต่อๆมาเลยได้เข้ายึดพื้นที่แถบนั้นเป็นอาณานิเกรียน ต่อมาเฟ้อดินั่น มากจนเล่นได้เดินเรือรอบโลก แต่ถูกชาวฟิลิปปินส์ฆ่าไปกิน ลูกเรือได้นำเรือกลับมาจนถึงสเปณ ในสมัยพระเจ้ารถหายที่หนึ่ง ที่เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมังงะอันไม่ศักดิ์สิทธิ์ด้วย ได้ปกครองหอนแลนด์ สเปณ ยันละเมอและอิตาขี้ทางตอนใต้ แต่ไอ้หลังสุดนี่ไม่มั่นคงเพราะว่าคนที่นั่นมักจะด่าชาวสเปณว่าไอ้บ้าอยู่บ่อยๆ เลยทนไม่ไหว ก็เลยต้องทำสงครามอยู่เรื่อยๆจนหมดตัวจึงสละราชสมบัติ บร๊ะเจ้าฟิลิปที่สองครองราชย์ต่อมาในสเปณ ได้รับหอนแลนด์มาด้วย และรวมโปรตูดเกดเข้ากับสเปณ แต่หอนแลนด์ก่อการปฏิวัติ โดยอังเกรียนช่วยเหลือ บร๊ะองค์จึงส่งกองเรืออาร์มาดาไปตีอังเกรียนแต่ถูกเผาเสียวอดวายราวกับโจโฉแตกทัพเรือ คราวนั้นสเปณแทบจะหมดความเป็นหมาอำนาจไปเลย หลังสมัยของฟิลิปที่สอง โปรตูดเกดก็แยกตัวออกทั้งยังถูกโจมตีโดยเศษฝรั่งในช่วงสงครามสามสิบปี ตอนหลังราชวงศ์บูร์บองได้เป็นกษัตริย์บ้างก็เกิดสงครามสืบราชบัลลังก์สเปณ เสียยิบรอลต้าให้อังเกรียน ต่อมาอาณานิคมในอเมริกร๊วกก็ตั้งตัวเป็นอิสระจนหมด แล้วต่อมาก็เสียอาณานิเกรียนให้สหรัฐอมาริเกย์อีก ทำให้การล่าอาณานิคมของสเปณต้องจบสิ้นลง

ในช่วงศตวรรษที่ 19-20[แก้ไข]

มีความวุ่นวายเกิดขึ้นในสมัยของบร๊ะเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 7 คือประชาชนที่ได้รับอิทธิพลจากการปฏิวัติในเศษฝรั่งและนโปเลียนอยากได้เสรีภาพมากขึ้น จึงก่อการปฏิวัติ แต่ถูกบร๊ะเจ้าถุยของเศษฝรั่งยกทัพมาปราบ การปฏิวัติจึงล้ม ต่อมาก็เกิดการปฏิวัติอีก โดยเอาบร๊ะเจ้าอะมาเดโอ้มาปกครองแทน แต่อยู่ได้ไม่นานก็ออกไปเพราะควบคุมประเทศไม่ได้ สเปณจึงเป็นสาธารณรัฐ แต่การปกครองไม่ค่อยมีเสถียรภาพ จึงให้กษัตริย์ในราชวงศ์บูร์บองมาครองราชย์ คือบร๊ะเจ้าอัลฟองโซที่ 12 และอัลฟองโซที่ 13 ในสมัยของบร๊ะเจ้าอัลฟองโซที่ 13 ก็เกิดการปฏิวัติอีกรอบเป็นสาธารณรัฐ แต่การปกครองล้มเหลว ฟรังโกจึงก่อกบฏและยึดอำนาจ

เผด็จเกรียนฟรังโก[แก้ไข]

จอมผงฟรานซิสโก ฟรังโก ได้พยายามยึดอำนาจจากรัฐบวม เพราะเห็นว่ามีการบริหารงานที่ห่วยแตกยิ่งนัก เลยรับลัทธิฟาสซิสต์มาจากอิตาขี้ แต่โจเสียบ สตาเลี่ยนให้ความช่วยเหลือฝ่ายรัฐบวม จึงเอาชนะยากขึ้น แต่ฟรังโกที่เป็นสานุศิษฐ์ของฟาสซิสต์ก็ได้รับความช่วยเหลือจากอเด้า ซิสเลอร์กับเบนิตุ๊ด มุดโสเภณี สุดท้ายฟรังโกรบชนะจึงยึดอำนาจได้สำเร็จ แต่แป็นกลางตลอดสงครามโลกครั้งที่สอง เพราะประเทศยังไม่ฟื้นตัวจากสงครามกลางเมือง เป็นผลทำให้ฟรังโกไม่พบจุดจบแบบซิสเลอร์และมุดโสเภณี ฟรังโกปกครองประเทศอย่างสงบสุขสืบต่อมา วันหนึ่ง ท่านคิดได้ว่าควรจะให้มีกษัตริย์อีก จึงตั้งเจ้าชายในราชวงศ์บูร์บองเป็นรัชทายาท เมื่อฟรังโกป่วยตาย เจ้าชายคนดังกล่าวขึ้นเป็นกษัตริย์ฮวนคาร์โลส อดีตกษัตริย์ของสเปณ ปัจจุบันคือ กษัตริย์เฟลิเป้ กษัตริย์พระองค์ปัจจุบันของสเปณ

ปัจจุบัน[แก้ไข]

สเปณเหลือดินแดนนอกแผ่นดินใหญ่เพียงแต่เกาะคานารีและแบริเอริกเท่านั้น ผู้ปกครองในปัจจุบันคือกษัตริย์ที่กล่าวถึงในหัวข้อที่แล้ว และนายีรัฐมนตร๊กโคเซ ถุย โดดสิเกย์ สปาเตะโลก

การเมือง[แก้ไข]

ปกครองแบบรัฐสปา ไม่ได้ใช้ระบบฟาสซิสต์หรือเผด็จการท่านผู้นั้นแล้ว เพราะมันได้หมดไปตั้งแต่เมื่อฟรังโกตาย มีความเป็นประชาธิปไตยพอสมควร แต่ไม่เสียๆแบบของประเทศเทย และไม่ได้มีนายกเผด็จเกรียนแบบของประเทศเขมียว

เขตการปกครอง[แก้ไข]

ก็มีเท่าที่เห็นในแผนที่นั่นแหละครับ

จังหวัดของประเทศสเปณ

แต่ข้างบนนั่นคือจังหวัด ส่วนเขตการปกครองมีดังนี้

กาลิเชี่ย
แอสทูเรี่ย
แคนทาเบรีย
ตรูดคาดี้
น่าว่า
ลาริโอจา
พาราก้อน
แคว้นคาปาปาย่า/คาปาปาย่า
แค้นจะตาย-โรออน
เขตปกครองพิเศษม้าดีด
แค้นจะตาย-ยามาฮ่า
เขตปกครองพิเศษวาเลนเชี่ย
เอกซ์ตรีมาดูรา
อันดากรูเชื่ย
แม่งเฮี่ย(เหมือนด่าคนเลยแฮะ)
ซิวต้า
เมลิลลา
เกาะแบริเอริก
เกาะคุวยนารี

รวมทั้งสิ้น 19 เขตการปกครอง

ประเทศเพื่อนบ้าน[แก้ไข]

สเปณมีประเทศเพื่อนบ้านอยู่ 4 ประเทศดังนี้

ประเทศอังเกรียน (ติดต่อทางใต้เพราะช่องแคบยิบรอลต้าเป็นของอังเกรียน)
ประเทศเศษฝรั่ง
ประเทศโปรตูดเกด
ประเทศอันดอร์รา

เศรษฐกิจ[แก้ไข]

รายได้หลัก[แก้ไข]

สเปณมีรายได้หลักมาจากการท่องเที่ยวหน้าเทศกาลที่มีประเภณีเกี่ยวกับวัวกระทิง นอกจากนี้ ยังขายสินค้าอุตสหกรรม ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ อาวุธ และอื่นๆอีกมากมาย ทั้งนี้ ยังขายสินค้าเกษตรจำนวนมากด้วย หลักๆคือมะเขือเทศ อย่างไรก็ตาม คนเทยยังไม่รู้จังสินค้าสเปณมากเพียงพอ เพราะว่ามันชอบไปขายให้ประเทศอิตาขี้ซะเยอะ

การค้าและการลงทุน[แก้ไข]

สเปณเป็นประเทศพัฒนาแล้วไม่ต้องการการลงทุน ชาวสเปณมักไปลงทุนในแถบทวีปแอฟริกวน สินค้าสเปณขายดีในยูหลบและอมาริเกย์ แต่ไม่เป็นที่รู้จักเท่าที่ควรของชาวเทย แต่รู้จักกันดีในหมู่ชาวอิตาขี้

การสื่อสารและการคมนาคม[แก้ไข]

บอกได้คำเดียวเลยว่าดีกว่าของแถวๆนี้อยู่มากมายนัก

สังคม[แก้ไข]

บุคคลไม่สำคัญ[แก้ไข]

หลักๆก็จะมี

ดาบิด ปี้ย่า
กาเลด ปูโย๊ว
เซอกิโอ๊ะ ลาโม๊ด
เชฐ ฟ้าเบกาด
เฟอนันโด้ ตอแหล
อันเดี๊ยด อีเงี๊ยดต้า
ลาวฟาเอ๊ว หน้าดักดาน

ง่ะ! ชักจะเอากันใหญ่แล้วนะเธอว์เนี่ย

ชนชาติและภาษา[แก้ไข]

โฉมหน้าผู้นำหนุ่มหล่อจากประเทศสเปณ

เป็นชาวสเปณแทบทั้งนั้น บางส่วนเป็นชาวมัวร์ เศษฝรั่ง และอิตาขี้ ส่วนภาษานั้นก็ภาษาสเปณอีกนั้นแหละ มีภาษาอื่นบ้างวประปราย เป็นภาษาที่พูดกันมาเป็นเวลาช้านานมากแล้ว ยากที่จะไปเปลี่ยนภาษาของพวกเขาได้ หรือว่าจะเถียง อาชีพพิเศษของพวกเขาคือขายผักต่างๆหลักๆคือมะเขือเทศ และ ทำดอกไม้ประดิษฐ์ เลี้ยงวัวส่งออก ปลูกมะเขือเทศจงวายซะเหอะมึงขาย

ศิลปะและวัฒนธรรม[แก้ไข]

ประเพณีวิ่งวัวกระทิง

ผีมือช่างชาวสเปณก็ไม่แพ้ใคร ไปดูตามโบสถ์วิหารในสเปณก็ได้ งามๆทั้งนั้น ส่วนวัฒนธรรมนั้น ก็มีประเพณีการวิ่งวัวกระทิง วิ่งทีนึงก็มีคนโดนขวิดไปแยะ แล้วยังมีการสู้วัวกระทิงอีก เอาผ้าแดงมาล่อวัวกระทิงอย่างนั้นน่ะ คนเทยถ้าเห็นก็จะบอกว่าหวาดเสียวแทน

การศึกษา[แก้ไข]

มีมาตรฐานที่สูง เน้นการคิดวิเคราะห์ แต่บางครั้งการคิดวิเคราะห์ก็หนักสมอง จึงเป็นเรื่องปกติที่มีชั่วโมง"นอนกลางวัน"รวมอยู่ด้วย

อาหารและเครื่องดื่นยอดฮิต[แก้ไข]

มะเขือเทศ
น้ำของ~~หลอกวีนน่อ ว๊ากกร๊าก~~ข้อมูลปกปิด

กีฬา[แก้ไข]

ชอบกัฬาเกี่ยวกับวัวกระทิง แต่รัฐบวมก็ส่งเสริมกีฬาอย่างอื่นด้วย ซึ่งที่ได้รับความนิยมก็เป็นพวกฟุตบอล มวย เทนนิส ทีมฟุตบอลที่มีชื่อเสียงก็เช่นดริลม้าดีดและบาร์เกย์โล้ดน่า นอกจากนี้ ในสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลก 2010 กองทัพกระเทยดุแห่งสเปณก็สามารถคว้าชัยเหนือ กองทัพกังหัน และอินทรีเด็ก ทำให้สเปณกลายเป็นมหาอำนาจใต้การนำของรัฐบวมกระเทยดุ โดยว่ากันว่าในชัยชนะครั้งนี้ ได้รับการสนับสนุนจาก หมึกพอล ทำให้มันได้ถูกอัญเชิญขึ้นไปประดับในธงชาติสเปณในที่สุด(ดูรูปด้านบนสุด) และนอกจากนั้น สเปณก็เคยเป็นเจ้าภาพสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลก 1982 และกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1992 อีกด้วย

และนอกจากกีฬาที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว เวลาว่างๆ ชาวสเปณจะเล่นกีฬาในร่มด้วย และปกติมักจะเล่นกีฬาชนิดนี้กับคนอิตาขี้มากกว่าคนสเปณด้วยกัน(คล้ายๆประเทศสเวนดีทีจะเอากับคนฟินแลนด์มากกว่าคนสเวนดีด้วยกัน)

ความขัดแย้งภายในและภายนอกประเทศ[แก้ไข]

ประกาศเจตนารมณ์ ออกสู่สายตาชาวโลก เหมือนของประเทศเทยเราก็เคยมีการขอแยกเป็นประเทศร้างนา, ประเทศอีซ่าน และประเทศปัตตาเลี่ยน ก็ทำป้ายคล้าย ๆ แบบนี้

นักเตะชาวตายคาร้าน (ที่สเปณยืมตัวมา) วิ่งโบกธงประจำแคว้นของตนเอง ราวกับว่าประเทศของตนเองได้รับเอกราช

ด้านการกีฬา[แก้ไข]

มีเกิดขึ้นบ่อยครั้งในวงการฟุตบอล เมื่อ ดริลม้าดีด(ตัวแทนจากม้าดีด) แข่งกับ บาร์เกย์โล้ดน่า(ตัวแทนจากตายคาร้านเนี่ย) เปรียบได้เหมือนกับศึกสงครามช่วงชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ระหว่างสองแคว้นนี้ นักฟุตบอลฝ่ายที่ชนะ จะได้รับการยกย่องจากประชาชนในแคว้นของตนเองราวกับเป็นวีรบุรุษสงคราม

ด้านการเมีย[แก้ไข]

เกิดขึ้นเมื่อนายสปาเตะโลก ขัดแย้งกับนายขอชากาแฟ ผู้นำของเศษฝรั่ง เนื่องจากทั้งคู่หน้าเหมือนมิสเตอร์บีนเป็นอย่างมาก เลยขัดแย้งกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ[แก้ไข]

ประเทศอิตาขี้[แก้ไข]

ส่วนใหญ่จะมีความสัมพันธ์กับอิตาขี้ใต้มากกว่าเหนือ มีความสัมพันธ์ในฐานะคู่หลับนอน ถึงแม้ว่าจะมีชาวอิตาขี้เหนือส่วนหนึ่งไม่พอใจสเปณก็ตาม โดยเฉพาะในทางตอนใต้~~ตีนมึง~~ของประเทศอิตาขี้ใต้ ที่มีกลุ่มผู้ต่อต้านประเทศสเปณ โดยมีนายหลอกวีนน่อ ว๊ากกร๊ากเป็นประธานแกนนำของกลุ่ม แต่สุดท้ายกลุ่มนี้ก็ค่อยๆยอมรับในประเทศสเปณมากขึ้น ส่วนนายหลอกวีนน่อตอนนี้ก็ยอมไปมีสัมพันธ์ทางสวาทกับผู้นำสเปณหนุ่มหล่อคนนึง (ภาพผู้นำอยู่ที่ชชาติไปถ่างตาดูเองไป็ อย่าถามมาก) (สรุปเป็นเกย์)

เศษฝรั่ง[แก้ไข]

แต่ก่อนเป็นศัตรูต่อมาเป็นมิตร พยายามให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ถือเป็นมหามิตรของสเปณ

อังเกรียน[แก้ไข]

สเปณไม่ค่อยพอใจอังเกรียนสักเท่าไหร่ เพราะแต่ก่อนเขามีอาณานิคมที่ใหญ่มากๆ จนเคยเป็นชาติมหาอำนาจอันดับหนึ่งมาแล้ว แต่แล้วก็ถูกอังเกรียนที่เป็นรุ่นน้องบดขยี้หมาอำนาจลง ทำให้สเปณตกอันดับและเป็นหนี้สินมาก และทำให้สเปณเกลียดอังเกรียนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ประเทศเทย[แก้ไข]

มีความสัมพันธ์อันดีตั้งแต่ในสมัยอยุทธยา ในฐานะคู่ค้าที่สำคัญ ปัจจุบันชาวสเปณชอบเมืองเทย และมาค้าแข้งที่เมืองเทยอยู่พอสมควร

ประเทศอูรุกไฮ[แก้ไข]

สเปณมีฐานะเป็นเจ้าของภาษา อูรุกไฮเดิทก็เป็นประเทศที่สเปณให้ความคุ้มครองและอารักขา ภายหลังได้แยกตัวเป็นอิสระ

การทเห่อและกองตั๊บ[แก้ไข]

มีความแข็งแกร่งค่อนข้างมาก มีอาวุธที่ทันสมัย (ไทยสมัน) ทัดเทียมชาติอื่น มีบุคลากรทางทเห่อที่มีประสิทธิภาพ กล้าหาญและเข้มแข็ง น่าเกรงขาม มีทเห่อจำนวนมากที่มีความรักชาติและเด็ดเดี่ยว กองตั๊บสเปณมีความรักชาติและเสียสละกว่ากองตั๊บของประเทศแถบๆนี้มากมายนัก

วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี[แก้ไข]

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้ได้

อ้างโน้นอ้างนี่[แก้ไข]

ข้อมูลเพิ่มเติม[แก้ไข]

บทความนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยไร้สาระนุกรมได้โดยเพิ่มข้อมูล